Δεν ζω τις νύχτες.
Το πρωί μεθάω με τις στάχτες μου.
Ψάχνω την ξεχασμένη μου εφηβεία
να με σκεπάσει.
Λόγω ψύχρας.
Κρεμάω στο λαιμό μου χρώματα.
Φοράω γυαλιά,
για να σταματήσω να γράφω ποιήματα.
Ισορροπώ ανάμεσα σε υδρορροές
που στάζουν αίμα και άστρα.
Η μόνη μου βεβαιότητα
η λαιμαργία του Έρωτα
που θα με καταβροχθίσει.
Χωρίς όνομα.
Χωρίς ταυτότητα.
February 19, 2012
